Blog dagboek van Jan Goossens

Links: cholesterol in de bloedvaten

Rechts: nog iemand die een boekje wil verkopen



Albert
Ik schrijf dit in antwoord op je vraag via e-mail, omdat ik je nog steeds niet via e-mail bereiken kan.

Omdat Albert in Canada steeds op de hoogte is van wat er in Nederland gebeurt, weet hij nu ook dat er een Engelse arts is, Malcolm Kendrick genaamd, die meent dat te hoog cholesterol niets voorstelt. Hij heeft een boek geschreven dat “cholesterol hype” heet. Enkele dagen geleden was deze arts nog op de TV hier op het programma Radar.

Tegen over één arts die meent dat cholesterol niet belangrijk is, staan er duizenden die anders denken. Die zullen echter wel geen boek te verkopen hebben, met deze afwijkende mening.
Het gaat in die verhalen op de televisie, alleen maar over kansen van een hartinfarct. Er zijn echter tal van andere zaken waar statines een rol spelen.

Zo zijn de statines ontstekingsremmend en dat is van groot belang voor de kwaliteit van de bloedvaten. (Am.J. Cardiology 2005;96 1699-1704).

Bekend is ook, door Nederlands onderzoek, dat mensen die langere tijd statines gebruiken minder last van TIA's en herseninfarcten hebben en bij gevolg ook minder last van dementeren op latere leeftijd. ( Silant brain infarcts and the risk of dementia and cognitive decline, New England journal of Medicine vol 348; March 27 -2003 ).

Ook is bekend dat statine gebruikers minder kans hebben om colonkanker te krijgen. Hetzelfde geldt voor ouderdomsstaar. (Universteit Wisconsin in The Journal of the American Medical Association 21 June; 2006).
Als mensen al langere tijd statines gebruikten, bleek de kans om staar te krijgen, 70 % minder.

In Juni werd zowel in de juist genoemde tijdschrift JAMA als in The Lancet beschreven : “statins, a group of drugs used by miljons to head of heart desease, seem to prevent fractures, but they may also trigger significant bone regrowth in older people”.

Finse onderzoekers zagen na een 21 jarige follow-up study, dat mensen met een hoger dan 6,5 mmol/l cholesterol in hun bloed, significant meer kans hadden op Alzheimer. (Midlife cardiovascular risk factors and risk of dementia in late life; (Neurologie 2005; 64 277-281)

Onderzoekers van de Harvard school of public health zagen dat naarmate patiënten langer statines gebruikt hadden, de kans op depressie evenredig afnam. ( Journal of the American college of cardiology August-21; 2003).

In het bekende tijdschrift TIME stond in het nummer van November 6- 2000, een artikel over cholesterol. Het artikel begon met: “Ask any three otherwise healthy cardiologists whether they are taking a cholesterol-lowering drug, and chances are good that at least two of them will reply with a hearty ”you bet”.

Vooral dikke darm kanker, leverkanker en long kanker beginnen vaak op een ontstekings plaats. Statines werken evenals aspirine en andere NSAID's ( non steroid anti-imflammatory drugs) ontstekingesremmend en daarom is het verklaarbaar, dat statines mits lang genoeg genomen de kans op deze vormen van kanker verlagen. ( Fanning the flames New Scientist 22 May 2004).

Onderzoekers van de universiteit van Alabama zagen dat mensen die statines waren voorgeschreven, 50% minder kans hadden om macula degeneratie van hun netvlies in het oog te krijgen.( Statin use linked with lower risk of age-related Maculopathy; British Journal of Ophthalmology2003; 87 1121-1125).

Onderzoekers van de universiteit van Rochester Medical center in New York zagen dat patiënten die een pace-maker kregen en statines gebruikten 35% minder kans hadden op complicaties dan de patiënten zonder dit middel. ( Journal Am Coll Cardiology 2006 Febr. 21 pag: 769-773).

Op het congres in Atlanta Georgia USA van 11-14 Maart 2006 vertelden onderzoekers van de universiteit van Groningen, dat het plotseling stoppen met het nemen van statines, na langdurig gebruik het CRP gehalte in het bloed hoger werd. CRP (C-Reactive Protein) in het bloed, is een afspiegeling van ontstekings processen. Zij vonden dat het aantal cardio-vasculaire aandoeningen bij deze mensen toenam.

Als patiënten met een hartinfarct binnen 24 uur nadat ze in het ziekenhuis zijn opgenomen, een statine krijgen toegediend, is het sterfte percentage sterk verminderd. De kans om nog in het ziekenhuis te sterven daalt met 50%. De Amerikaanse onderzoekers gebruikten de gegevens van 170,000 patiënten. Mensen die in het ziekenhuis binnenkwamen en al langere tijd statines namen, hadden de meeste kans om het er goed van af te brengen. ( The American Journal of Cardiology vol. 96 1-september,2005 pag: 611-616.)

Poynter et al. vonden 47% minder kans op dikke-darm kanker bij langdurig gebruik van statines. (Statins and the risk of Colorectal cancer. The New England Journal of Medicine Sept 1 2005 ).

In een artikel in The Lancet 11-Nov-2000 wordt aangegeven dat mensen ouder dan 50 jaar, die statines gebruiken minder risico hebben om te dementeren, onafhankelijk van hun cholesterol gehalte in hun bloed.

Toch is het bekend dat ongeveer 50% van de mensen , die een hart-infarct krijgen een normaal cholesterol gehalte in hun bloed hebben. Het blijkt dan echter wel vaak dat het CRP gehalte in het bloed sterk verhoogd is. Die Patiënten krijgen geen hartinfarct vanwege een te hoog cholesterol, maar door aantasting door ontstekings-afvalstoffen in hun bloed. Engelse onderzoekers konden aantonen dat overigens gezonde mensen op middelbare leeftijd met de hoogste CRP gehaltes drie keer zoveel kans op een hart-infarct hadden, in de daarop volgende zes jaren, dan de mensen met de laagste CRP gehaltes. Zij vonden dat mensen met een erg laag CRP gehalte lager dan 0,5 mg/l zelden een hartinfarct kregen. Ook hebben mensen met een hoog CRP gehalte, meer kans op suikerziekte type 2. ( The fires within; TIME March 1-2004).

In het tijdschrift Cancer Van Juni-1;2001 geven onderzoekers van het Center of Health studies aan dat vrouwen die al 5 jaar statines gebruikten 30% minder kans op borst-kanker hadden.

In het tijdschrift Chest; vol 131 no5 2007 wordt door vikas Khura en medewerkers van de universiteit van Philadelphia, de gegevens van een onderzoek bij veteranen uit acht Amerikaanse staten gepubliceerd. Zij onderzochten van 1998 tot 2004, 483.733 hoofdzakelijk veteranen. 33.8 % gebruikten statines. Gemiddeld kreeg 1,5% van alle proefpersonen longkanker. De kans om longkanker te krijgen was bij de mensen, die langer dan een half jaar statines hadden genomen 55% minder dan bij de controle groep. Dit aantal steeg naar 77% bij de mensen die langer dan vier jaar statines hadden gebruikt.

Chinese onderzoekers toonden aan dat na gebruik van statines het CRP gehalte in het bloed daalt. Bij hartfalen, kanker, angina en trauma zijn de CRP gehaltes in het bloed bijna altijd verhoogd. (Heart center on-line Oct.15 2004).

Nu is natuurlijk bij het gebruik van statines niet alleen maar positiefs te vermelden. Juist als alle geneesmiddelen die goed werken hebben ook de statines soms bijwerkingen. Het hangt van iemand zijn genoom af hoe een en ander functioneert. Afhankelijk van een of meer genen die je toevallig hebt, kunnen er nadelen zijn. Zo is bekend dat Aziaten gemiddeld minder milligram van een statine nodig hebben, om dezelfde resultaten te halen als blanken.

Tien jaar geleden was het enthousiasme van Scandinavische onderzoekers zo groot dat ze de statines “miracle drugs” noemden. Prominente geleerden voorspelden zelfs dat hart infarcten “might be gone with the century”.

In Nederland zijn van 1994 t/m 2000, 20 gevallen van ernstige spieraandoeningen (Rhabdomyolyse) gemeld, meestal door de huisartsen bij LAREB ( een instantie die bijwerkingen van geneesmiddelen registreert). Soms worden ook minder ernstige spieraandoeningen aangetroffen. Vanzelfsprekend moet men dan direct stoppen of lager doseren of een andere statine nemen, na overleg met de huisarts. Vaak wordt te hoog gedoseerd. Dat ziet men bijvoorbeeld wel bij chrestor, dat in veel lagere doseringen werkt dan simvastatine. Men moet geneesmiddelen altijd aanpassen aan de persoon en de werkzame niet schadelijke dosering is voor ieder persoon verschillend.

Het feit dat er jaarlijks in totaal voor meer dan twintig miljard dollar aan statines verkocht worden, is nauwelijks denkbaar als ze nergens toe zouden dienen. Er zijn genoeg andere geneesmiddelen waarover de farmaceutische industrie nog harder in de bus blaast, maar die bij lange na niet voor twintig miljard dollar verkocht worden. Het is met de Engelse dokter, die waarschijnlijk graag zijn boek verkoopt, net als met de farmaceutische industrie. De pot verwijt hier de ketel dat hij zwart ziet.

Maar hoe is het dan met die Canadese prof, die in het programma Radar op de TV hetzelfde standpunt innam als de Engelse dokter. Er zijn ook onder geleerden altijd wel een paar mensen die graag hun kont tegen de krib zetten. Zo zijn er nog steeds geleerden die beweren dat Aids niet door het H.I.V. virus wordt veroorzaakt. Ook zijn er biologie geleerden die nog steeds verkondigen dat er geen evolutie heeft plaats gehad, maar dat onze lieve heer het heelal geschapen heeft. Een prof die beweert dat cholesterol niet belangrijk is kan daar nog wel bij, net zo goed als de Nederlandse Professor in de economie, die zeker wist dat onze lieve Heer 's avonds om acht uur in Portugal zou verschijnen.

Links:een meisje uit Zambia


Een jong stel dat juist getrouwd was ging 's avonds na het feest naar bed. De man zei nu we toch getrouwd zijn kan ik het eigenlijk wel vertellen: ik ben namelijk kleurenblind. Zijn vrouw antwoordde daarop ik heb ook iets te bekennen: ik kom namelijk uit Zambia.

Major Glenn Miller

Rechts:schilderij met de Norseman en daarboven de Lancasters, beneden een explosie.
(Mark Poslewaite's illustration)

De muziek van het orkest van Glenn Miller (1904-1944) roept nog steeds nostalgische gedachten op over de bevrijding. Toen de tanks vanaf Deurne via Oploo naar Sint Anthonis rolden, was voor mij de muziek van Glenn Miller, die ik uit een van de speakers van een tank hoorde, het eerste contact dat ik met de bevrijders kreeg.

Miller zat al in 1933 in het beroemde orkest van de Dorsey brothers. Het was in die tijd dat hij het typische geluid wist te maken door een clarinet op een bepaalde wijze met de saxen van het orkest te combineren.

In 1942 ging hij in dienst bij de luchtmacht en na de normale training werd hij al snel kapitein. Hij werd verzocht een band samen te stellen, om de Amerikaanse soldaten in Engeland met typische Amerikaanse “big band jazz” muziek, een beetje het thuis gevoel te brengen dat in die tijd zo typisch Amerikaans was. Het gevolg was de later zo beroemd geworden Glenn Miller Army Airforce Band. In één jaar tijd had de band onder de leiding van Major Miller in Engeland 800 performances gegeven, waarvan 500 via de radio van de BBC.

Op 15 december 1944 vloog hij mee, in een klein vliegtuigje naar Parijs, dat toen 10 weken bevrijd was. Het orkest was van plan een tocht van zes weken langs de soldaten aan het front te maken en met Kerstmis in Parijs te spelen. Hij is echter nooit in Parijs aangekomen. Het was slecht weer, maar Colonel Norman Baesell wilde toch persé met zijn klein vliegtuig (een Norseman) naar Parijs vliegen en Miller kon mee vliegen. Toen Miller vroeg of hij parachutes bij zich had, had de kolonel geantwoord: What's the matter Miller, do you want to live for ever.

Miller was een nog al godsdienstig man en noemde de bijbel zijn meest favoriete boek. Tijdens een interview zei hij echter dat hij het aller voornaamste vond: it don't mean a thing, if it ain't got that swing.

Lang is onduidelijk gebleven hoe Miller verongelukt is. Er waren op hetzelfde moment wel Lancaster bommenwerpers, die boven het Kanaal vlogen en hun bommen in zee wierpen, omdat het oorspronkelijke bombardement op het vaste land van Frankrijk om een of andere reden, was afgelast. Een van de vliegers die in de staart van het vliegtuig zat ( geschutskoepel) en die naar beneden keek riep via de intercom: Did you see that kite go in ( kite is slang voor een klein vliegtuigje) Omdat het afwerpen als dat nodig was op een daarvoor bestemde plaats boven zee moest gebeuren hadden de vliegers niet veel medelijden met de vlieger. “Nobody is supposed to fly there” had nog iemand geroepen. Omdat het ongeluk nog enkele dagen verzwegen werd en men bang was voor de morele gevolgen bij de soldaten, als de werkelijke toedracht bekend zou zijn geworden, is tot zelfs nu toe een en ander steeds in nevelen gehuld gebleven. Het heeft tot einde 1985 geduurd voordat dit verhaal in The New-York Times gepubliceerd werd.

Onze kleinzoon heet Bram en is 10 jaar oud. Hij leest opa's dagbook en heeft een tekening over de vliegtuigen gemaakt. Opa is zeer amused, met zulke fraaie tekeningen.

Rechts: Een Gloster Meteor in Soeterberg

Albert Willems uit Canada is een trouw lezer van mijn dagboek en en geeft af en toe, gelukkig meestal lovend commentaar. Hij mailde me dat hij in 1953 op het vliegveld Volkel gewerkt had. Er vlogen toen voor het eerst straaljagers en wel de Gloster Meteor. Hij herinnerde zich dat ze al “fuel tanks”aan de vleugels hadden en dat er af en toe wel eens een ongeluk plaats vond. De fueltanks zullen wel nodig zijn geweest, want het toestel gebruikte 1800 liter kerosine per uur.

Eens was er een verongelukt, waarna direct alle andere toestellen de lucht in gingen. Toen hij vroeg waarom dat was vertelden men dat dat het beste was voor de piloten om niet door zo'n ongeluk bang te worden

De Gloster Meteor werd gebouwd door de Engelse Gloster Aircraft Company, die al in 1917 was begonnen met het bouwen van vliegtuigen. In 1934 werd Gloster overgenomen door Hawker, maar bleef vliegtuigen maken onder de eigen naam. De Gloster Meteor werd al in 1943 door de RAF gebruikt en bleek zeer geschikt om vliegende bommen V1's uit de lucht te halen. In het begin waren er veel moeilijkheden. Zo vielen de beide motoren soms onverwachts uit. De vliegtuigen hadden toen nog geen schietstoel en dat was voor de piloten niet direct een prettige gedachte. De Gloster Meteor was een Engels antwoord op de iets meer geavanceerde Duitse Messerschmitt M263, een straaljager, die al iets eerder in de lucht was gekomen. Toch was de Gloster Meteor voor die tijd al heel apart. Hij ging al met een snelheid van 225 km/uur omhoog en bereikte na 7 minuten een hoogte van 10 km. Hij vloog een kruissnelheid van 540 km/uur. Nederland heeft van 1948 tot 1959, 260 exemplaren gehad, waarvan er ongeveer de helft verloren gingen door crashes. De gloster Meteor was op den duur geen partij meer voor de Russische Migs en de Amerikaanse Super Sabre. De Nederlandse luchtmacht gebruikte van 1956 tot 1968 de Hawker Hunter.

Boven: de Hawker Hunter naar de startbaan in Volkel

Links: Sidney Camm

Rechts: De Hawker Hurricane

Harry Hawker was een testpiloot, die al in 1920 met enkele medewerkers de H.G. Hawker Engeneering in Engeland oprichtte. Het was een vliegtuigfabriek, die toen nog meestal tweedekkers maakte. Later, toen de fabrikant Hawker-Siddeley heette,werd het een van de belangrijkste vliegtuig fabrieken tijdens de tweede wereldoorlog. Het is aan de Hawker Hurricane en de Spitfire te danken dat de "battle of Britain" uiteindelijk gewonnen werd.

De ontwerper van Walker, Sidney Cann (1893-1966) was een geniale vliegtuig constructeur, die voor, tijdens en na de tweede wereld oorlog verantwoordelijk was voor de diverse ontwerpen. In 1930 was Sidney Camm de eerste, die van het type tweedekker afstapte en van oordeel was dat de toekomst aan het vliegtuig was met één stel vleugels. In het begin accepteerde men dat niet, maar hij kreeg later wel gelijk.

Ook voor de later op het toneel verscheinende, recht-opstijgende Hawker Siddeley Harrier, was Sidney Cann verantwoordelijk.

De Hawker Hurricane

Links: de HawkerTyphoon

Rechts : de Hawker Tempest met raketten

Toen we in september 1944 bevrijd werden door de Engelse soldaten, kregen we snel inkwartiering. Ons huis lag vol soldaten, want het huis stond leeg, omdat de Duitsers alles hadden meegenomen, toen we met de hele familie moesten onderduiken. Tegenover ons was de bakkerij en café van de familie Pennings en daar lagen sergeanten van het tweede bataljon van de Royal Ulster Rifles, dat deel uitmaakte van het derde Britse leger. Er was een sergeant kok, een sergeant schoenmaker en last but not least een sergeant van de cantine. Zij waren allemaal baas van een groepje soldaten die als het ware hun beroep in het leger uitoefenden. Het was ieder avond feest, want er waren cake , sigaretten, meel, eierpoeder en drank in overvloed. Overal hing de lekkere lucht van de gele Virginia sigaretten ( Players) en we paften er na de eigen teelt, die we gewend waren, lustig op los. Betje Fransen uit Boxmeer, die op bruiloften en partijen vaak ging koken, was gelukkig bij de Penningsen “geëvacueerd” en hield zich voornamelijk bezig met het bakken van cake en het maken van gebak. Ik speelde voor tolk en kon volop aan de feestelijkheden deel nemen. Er werd overal over gepraat en ik kan me herinneren dat de mannen van de Ulster Rifles, die aan de invasie hadden deel genomen en via Frankrijk en België tenslotte in Sint Anthonis waren beland, met veel respect over de Typhoons spraken. Als ze in het nauw hadden gelegen, kwamen er vaak typhoon fighters en dan was het snel gedaan met de Duitse tanks. De Hawker Typhoons hadden raketten, die ze tamelijk nauwkeurig op tanks en vrachtwagens konden richten. Augustus 1944 waren 150,000 Duitsers in Normandië in de zogenaamde zak van Falaise, met tanks en voertuigen ingesloten. In korte tijd waren tanks, vrachtwagens en antitank-geschut door de typhoons massaal vernietigd. Generaal Erwin Rommel wist zwaargewond uit de zak van Falaise te ontkomen.

De “ single seat fighter-bomber” Hawker Typhoon werd in 1941 ontworpen en was lang een zorgen kind. Onbetrouwbare motoren en tegenvallende snelheid waren in het oog springende obstakels. Het toestel werd over de jaren echter zoveel verbeterd dat het na begin 1944 door de soldaten met bewondering the Tiffy genoemd werd. Hij had nu prima motoren van Rolls-royce en een druppelvormige kunststof kap ( bubble canapy). Omdat het toestel zeer op het Duitse toestel Focke-Wulf 190 leek, was de typhoon voorzien van zwart-witte strepen, zodat iedereen wist waar hij mee te doen had. Hij kreeg nu de naam Tempest en was nu een moderne eenpersoons fighter-bomber voorzien van 4 mitrailleurs en een aantal 27 kg zware raketten onder de vleugel. Hubert Lange een zeer ervaren en bekende Duitse piloot, die voor het eerst de Messeerschmit 262 met straalmotor vloog noemde de Hawker Typhoon-Tempest zeer gevaarlijk vanwege zijn geweldige snelheid en omdat hij zeer laag kon vliegen en toch zeer wendbaar bleef. Bovendien vond hij hem zeer goed bewapend.

In Juni 1944, tijdens de landing in Frankrijk waren er 26 squadrons met in totaal 2000 Typhoon Tempest. Het was dezelfde tijd dat Hitler de vliegende bommen V1 inzette tegen Engeland. Door hun wendbaarheid waren de Tempest in staat 638 van de totaal 1846 V1's, vaak door ze met de vleugel aan te tippen, van hun koers te brengen en te vernietigen.

De Hawker Tempest

Links: De twee-motorige havilland Mosquito
Rechts:De lancaster, die in de Rips is verongelukt.

Een aantal gegevens, die ik in deze stukjes verwerk, krijg ik van Hans Ooms


Op 21 februari 1945 werd in de Rips bij de Gertruda hoeve van de familie Ypma, langs de Middenpeelweg, een Lancaster bommenwerper omlaag geschoten van het 83ste squadron van de RAF. De Flying Officer, Sidney Marsh en zes andere vliegers van het toestel, kwamen hierbij om het leven. Hij is met de andere zes vliegers van de Lancaster, in Mierlo op het soldaten kerkhof begraven. Een pilot officer (tweede luitenant) uit Australië bracht het er levend van af. De totale bemanning bestond dus uit 8 man.

Zij kwamen van het vliegveld Coningsby, in Engeland en het doel was Gravenhorst in Duitsland. De moeder van Sidney Marsh was Mary Marsh. Zij kwam jaarlijks bij mijn ouders en later bij mijn broer Martien en zijn vrouw Thea, in Sint Anthonis enkele dagen logeren, om het graf van haar zoon te bezoeken. Ze bezocht later tevens het graf van haar aangenomen zoon, die ook piloot was. Hij was na de oorlog instructeur op het vliegveld Gilze-Rijen en was daar tijdens een proefvlucht verongelukt, en in den Haag op het kerkhof Westduin begraven. In de begin zestiger jaren is de moeder van deze twee piloten gestorven. Sidney Marsh was van het 83ste squadron, dat eerst Manchesters bombers gevlogen had, maar in 1942 van Lancasters werd voorzien.
In augustus 1942 werd het 83ste squadron deel van de Pathfinder force. W.G. Wishart was een van de jongste squadron leaders. Hij was 22 jaar en had al op 19 jarige leeftijd Lancasters van Canada naar Engeland gevlogen. Hij had de onderscheidingen DSO (distinquished service order) en DFC (distinquished Flying cross). De 43 jarige group captain (kolonel) Anthony Caron Evans-Evans DFC was basis commandant van het 83th Squadron en was gezagvoerder van de Lancaster, die op 21 februari 1945 in De Rips omlaag kwam en is ook in Mierlo begraven.
De Pathfinder force bestond uit de beste piloten. Zij vlogen 's nachts voor de bommenwerpers uit om het doel met lichtgevende granaten aan te duiden, voor de volgende bommenwerpers van de zogenaamde main force. De ervaren piloten van de Pathfinder force vonden in het donker en vaak bewolkte hemel, terwijl op de grond alles verduisterd was, hun doel met een nieuw systeem, dat OBOE genoemd werd. Er werden van twee ver van elkaar gelegen plaatsen in Engeland, radiogolven naar het doel gestuurd. Deze golven werden door de transponders van de vliegtuigen terug gekaatst en men kon zo vrij goed radiografisch het doel aangeven aan de piloten. Dit kon met een nauwkeurigheid van ongeveer 110 meter, wat voor die tijd zeer goed was.
Op het laatst werden de twee-motorige De Havilland Mosquito's toestellen gebruikt voor dit doel. Deze toestellen waren van plywood, dus van hout gemaakt. Er werden lagen van verschillende houtsoorten gebruikt, waardoor een stevige en toch lichte romp werd verkregen.Ze werden wel "the wooden wonder"of Timber terror"genoemd. Het waren twee-motorige twee-persoons bommenwerpers, die 454 kg bommen over 2400 km konden vervoeren. De maximum snelheid was 644 km/uur en ze konden 12,8 km hoog vliegen. Dat maakte deze vliegtuigen praktisch ongevoelig voor de Duitse afweer en nachtjagers. Zo konden ze Berlijn bombarderen op 30 januari 1943, toen Göbbels en Goering daar een grote meeting zouden toespreken. De bijeenkomst van de nazi's werd dan ook danig verstoord. Goering had ooit gezegd: Ich will nicht Hermann Göring, sondern Hermann Meyer heißen, wenn jemals ein feindliches Flugzeug die deutschen Reichsgrenzen überfliegen würde."

De havilland Mosquito

Een glas rode wijn

Een paar dagen geleden ben ik voor mijn halfjaarlijkse medische checkup op de Radboud in Nijmegen geweest. Alles was in orde, maar ik vond mijn HDL ( de goede cholesterol fractie) nog steeds aan de lage kant. Ik had deze keer een arts in opleiding, die mij vertelde als je een te laag HDL hebt en je drinkt dagelijks een glas rode wijn dan gaat hij van zelf omhoog.

Ik drink nu iedere dag een glas rode wijn en wacht af wat er op den duur vanzelf van omhoog zal gaan.