Monday, June 18, 2012
Ongeveer een jaar geleden kreeg ik
problemen met mijn ingewanden. De oorzaak was een alvleesklier cyste
die de galgang dichtdrukte. Na uitgebreid onderzoek bleek een
chronische ontsteking van de alvleesklier (pancreas) de oorzaak te
zijn. Met behulp van een flexibele slang werd via de slokdarm, de
maag en het begin van de twaalfvingerige darm een buisje (stent) in
de galgang gebracht. De galgang mondt namelijk uit in de
twaalfvingerige darm ( duodenum).
De gal kon vanaf dat moment weer in de
darm vloeien en het probleem leek daarmee opgelost.
Het kunst-stof buisje raakte echter
vrij snel verstopt en daarom werd besloten om een metalen buisje
(Wallstent) in de galgang te plaatsen. Een voordeel is dat het
metalen buisje duurzamer is maar een nadeel is dat het niet meer
verwijderd kan worden, bijvoorbeeld om een nieuw buisje te plaatsen
als dat nodig zou zijn. Aanvankelijk wekte alles prima totdat ook het
metalen buisje verstopt raakte. Via de flexibele slang werd het
buisje dan schoon gemaakt. De verstoppingen volgden elkaar echter
steeds vaker achter elkaar op. Op 5 mei 2012 kreeg ik smorgens weer
hoge koorts, een teken dat het buisje weer verstopt was. Bacteriën
dringen door het buisje naar binnen, komen in het bloed en
veroorzaken de hoge koorts (bacteriëmie). Het buisje werd schoon
gemaakt maar middags bleek het weer verstopt. Ik kon toen kiezen
tussen zo doorgaan of opereren. Zo doorgaan vond ik onmogelijk en ik
koos voor opereren ofschoon ik maar half kans had dat het zou lukken,
mede omdat de artsen niet konden voorspellen wat ze in de buik zouden
aantreffen.
De volgende dag maandag 7 mei werd ik
geopereerd. De chirurgen waren tevreden en hadden een “bypass”
rechtstreeks van de galgangen uit de lever naar de darmen (jejunum)
gemaakt.( zie tekening, de ductus hepaticus sinister is rechtstreeks op de darm aan gesloten ) Het buisje had nu geen functie meer omdat de gal nu niet
meer via de gezamenlijke afvoerbuis van lever en alvleesklier hoefde
te vloeien maar rechtstreeks van lever naar de darm. De galblaas werd
weg genomen maar het buisje liet men zitten, omdat de chirurgen het
weg nemen een groter risico vonden dan laten zitten.
Het was een zware operatie die ongeveer
twee uur geduurd heeft. Wat de gal-problemen betrof herstelde ik
wonderbaarlijk snel. Ik mocht vrijdags al weer naar huis. De
secundaire gevolgen van een zware operatie bij iemand van 87 jaren
zijn echter veel ernstiger dan ik had verwacht. Zo was niet alleen
mijn eetlust volkomen verdwenen maar ik kreeg al braakneigingen als
ik alleen maar aan eten dacht. Het gevolg was dat ik 12 kg. aan
gewicht verloor. Dat mag natuurlijk niet want dat staat herstel van
de operatie in de weg. In overleg met arts en diëtiste neem ik nu
drie flesjes astronauten voedsel en eet zoveel dat ik niet aan
gewicht verlies. Dat is echter al voldoende om mijn maag van streek
te brengen en “gastritis” of maagontsteking is het gevolg.
Bovendien heb ik last van spier problemen. Mij hals spieren en
rugspieren zijn pijnlijk en dat maakt normaal bewegen moeilijk. Door
massage en verwarming probeer ik dat wat te verlichten.
Ik hoop dat een en ander duidelijk
maakt waarom ik de laatste tijd geen verhalen op mijn blogboek heb
gezet.
