Blog dagboek van Jan Goossens

Ongeveer twee miljoen jaren lang leefden de mensen in nauw aan elkaar verwante familiaire groepen (stammen). Zij leefden als jager-verzamelaars. Hiervoor was het nodig dat zij over een eigen territorium konden beschikken. Het was een hard bestaan en hongersnood door gebrek aan voedsel waren, evenals tegenwoordig in minder ontwikkelde gebieden, heel gewoon.

Men kan zich voorstellen dat een andere groep met een andere identiteit, die hun territorium binnen drong, als een bedreiging werd gezien. De vaak karige opbrengst van het territorium moest dan immers gedeeld worden en dat kon levensbedreigend zijn. Vanzelfsprekend verzette zich de groepen tegen elkaar en de agressiefste en dapperste groep zal uiteindelijk aan het langste eind getrokken hebben. Gedrag is altijd het gevolg van een interactie van aanleg en milieu (opvoeding). Door natuurlijke selectie kwam, het zich verzetten tegen een groep met een andere identiteit, op de lange duur in onze genen terecht. Daarom zal integratie van een andere groep met een eigen andere identiteit die zich uit in verschil van godsdienst, kleding (hoofddoek of keppel), huidskleur, taal, seksuele aanleg of etniciteit altijd moeilijk zijn.

Tijdens een week op TV over integratie werd in Den haag op de markt aan een Turkse groenteboer gevraagd wat hij onder integratie verstond. Zijn antwoord was: "Zo weinig mogelijk opvallen". Dat is inderdaad ethologisch (ethologie is de biologie van gedrag) gezien een waarheid als een koe.

Een duidelijk voorbeeld hiervan zag ik in het NRC van 25 maart 2011 door Bram Vermeulen, correspondent in Turkije. Hij schrijft: Eergisteren sprak ik met twee leraressen, een was gelovig de andere niet. Turkse leraressen mogen op school geen hoofddoeken dragen, omdat het een openbare instelling is. Dus op het schoolplein hadden zij allebei hun haar los. Ik vond de gelovige vrouw leuk om te zien. Ze was goedlachs en scherpzinnig. In mijn ogen was het een moderne vrouw. Na het gesprek liep ze naar haar Jeep, waar zij begon haar hoofddoek om te binden. Toen merkte ik dat ik haar daarna alleen nog maar kon zien als een vrouw met een hoofddoek. Opeens ging de knop om. Terwijl zij in die auto dezelfde vrouw was, even vrolijk, even knap. Het was niet de vrouw die was veranderd maar mijn perceptie. ik betrapte mijzelf op mijn eigen vooroordelen. Daar schrok ik van Ik heb veel gereisd en veel gezien. Ik dacht dat ik een wereldburger was.

Ik denk dat Bram inderdaad een wereldburger is, maar dat hij juist zoals praktisch iedereen onderworpen is aan ethologische wetmatigheden. Gedurende twee miljoen jaren had het discrimineren van anderen met een andere identiteit een nuttige functie. Het droeg bij aan het in stand houden van de groep of individu en kwam zo, door natuurlijke selectie als gedrag-patroon in onze genen terecht. Tegenwoordig is deze ethologische wetmatigheid een zogenaamd relict geworden. Juist als verstandskiezen en een blinde darm, die tijdens de evolutie zijn blijven bestaan, heeft het alleen maar nadelen.

Interessant is ook een artikel van de freelance journalist Paul Andersson Tousaint die constateert dat bijna de helft van strafbare uitingen op internet zijn gericht tegen joden. Ook zegt hij dat door Marokkaanse straat terreur, de joden in Amsterdam-west naar een schuil-synagoge met een geheim adres gaan. De joden die de synagoge bezoeken dragen een hoed om hun keppel te verbergen. In het verleden werden joden die een keppel droegen met stenen bekogeld. Er zijn volgens hem in de hoofdstad van Nederland zes wijken waar joden worden bespuwd en belaagd. Hij schrijft dat antisemitisme geen incident is maar hij merkt op dat het normaal is akelig normaal. Vanzelfsprekend bedoelt hij niet het "normaal" in de zin van positief maar meer dat het meer regel dan uitzondering is. Omdat joden door de eeuwen heen altijd hun eigen identiteit behielden zijn ze ook altijd gediscrimineerd. Zij zijn altijd opgevallen en het is dan ethologisch normaal dat je gediscrimineerd wordt.

Ook constateert hij dat herkenbare homo's zich niet kunnen vertonen in bepaalde buurten van Amsterdam-West zonder een groot risico te lopen om uitgescholden, bespuugd, bedreigd of zelfs mishandeld te worden. Ook hier gaat het weer om herkenbaarheid. Door half naakt en onder het maken van obscene gebaren op een boot rond te varen, geef je jezelf een identiteit en dan val je op. dat is altijd aanleiding om gediscrimineerd te worden. Goedbedoelende autoriteiten die op zo'n boot mee varen werken de eigen identiteit van homo's zo mede in de hand, met discriminatie tot gevolg. Normaal zijn betekent nu eenmaal ook dat je je normaal gedraagt.

De joodse publiciste Bloeme Evers-Emden, werd samen met Anne frank naar Auschwitz getransporteerd. Zij keerde als enige van haar familie na de oorlog naar Nederland terug. Zij kan zich de anti-joodse propaganda van de NSB van voor de oorlog goed herinneren, maar niet dat joden toen in elkaar werden geslagen. Zij vindt het erg dat zij nu als 85 jarige vermomd naar de synagoge in Amsterdam West moet gaan.. Zij merkt op dat joden nooit hoofddoeken van moslima's hebben afgerukt maar dat de joden zich dat nu wel met de keppel moeten laten welgevallen.

De joodse geschiedenis hoogleraar aan de universiteit van Jeruzalem stelt dat er maar één manier is om agressie tussen volken tegen te gaan. Men moet ze volgens hem uit elkaar houden. Dat is de reden waarom er in het verleden landen met eigen grenzen ontstonden. Je kon niet zo maar zonder meer met mensen met een andere identiteit in aanraking komen. Zonder paspoort of (en ) visum kwam je nergens. Ook de kasten vorming in India had een zelfde functie. Meer dan 1000 jaren lang zijn de Indiase mensen in groepen verdeeld ieder met een eigen identiteit. Iedere kaste leefde op zichzelf en het was verboden om met elkaar in aanraking te komen. Toch was een en ander niet genoeg om bloedige oorlogen tussen verschillende landen en populaties te verhinderen.

Agressie tegen mensen met een andere identiteit heeft automatisch tot gevolg dat mensen met een zelfde identiteit elkaar opzoeken. Uit Canadees onderzoek bleek dat inderdaad het geval. Studenten gaan in de college zaal het liefst zitten naast iemand die op hen lijkt. Dit geldt voor huidskleur, maar ook voor haardracht en zelfs voor het al of niet dragen van een bril. Een en ander gold ook voor vrouwen ook als alleen maar naar blanken gekeken werd. De onderzoekers stellen dat dit verschijnsel om de nabijheid van fysiek gelijken op te zoeken wellicht een evolutionair overblijfsel is, een instinct, waarbij contact met mensen met een andere identiteit wordt vermeden met gevolg dat mensen met eenzelfde identiteit worden opgezocht.

In een volgende verhaal kunt U zien wat een ellende dit instinctief gedrag van groepsagressie over de wereld heeft gebracht.

# posted by roodbont @ 4:14 PM