Thursday, December 02, 2010
jazz vervolg 2
Links:Ray Charles Rechts: Charly Parker (1920-1955)De belangrijkste saxofonist van de "modern jazz"
De ontwikkeling van de jazz muziek ging snel tijdens de tweede wereld oorlog. Soldaten die een muziek instrument konden bespelen konden zich vaak melden en werden dan ingedeeld bij een orkest. Zogenaamde big bands waren al voor de oorlog bekend, maar kwamen tijdens de tweede oorlog tot volle ontwikkeling. Big bands bestaan uit 12 tot 25 man .Vaak zijn 5 trompetten achter in de band en 5 trombones in het midden. Vooraan zitten de saxofonisten meestal onderverdeeld in een tenor sax, een altsax, een sopraan sax en een bariton sax. Door de sopraan sax te vervangen door een klarinet wist Glenn Miller zijn nostalgische toon te scheppen. De klarinet speelde exact hetzelfde als de tenor en dat gaf de herkenbare sound van het orkest. De big bands hebben ook steeds een zogenaamde rhythm section bestaande uit piano, contra-bas en drums. Soms ook nog een guitar. De muziek van de big bands wordt wel main stream music genoemd. Een bekende band rond 1950 was de big band van Buck Clayton. Het meest bekend zijn de big bands van Duke Ellington en Count basie.
Op het einde van de oorlog ontstond een geheel nieuwe manier van jazz muziek. Het werd bebop of ook wel modern jazz genoemd en Charly Parker was naast Dizzy Gillespie de grote man van deze nieuwe muziek vorm. Uit deze nieuwe vorm van jazz muziek ontstonden later allerlei andere vormen van muziek zoals de bossa nova. Cubaanse en zuid Amerikaanse invloeden speelden hier een rol. Ook funk, soul, hip hop, heavy metal en avant garde, the new thing en reppen enzovoort ontlenen hun oorsprong in de wat wel genoemd wordt modern jazz.
Omdat zwarte Amerikanen vroeger niet mochten spelen in blanke cafés namen blanke musici vaak snel de jazz muziek over. Er ontstonden dan nieuwe stijlen zoals Dixieland (1920) en later ontwikkelde zich uit de rhythm and blues de rock and roll in de vijftiger jaren. Als de negers voor de blanken speelde was dat niet omdat de blanken de muziek mooi vonden. Veeleer kwamen de blanken om te kunnen lachen over de grappen en grollen van de negers. Dit was vooral voor de tweede wereld oorlog het geval.
Rhythm and blues (R&B) ontstond begin vijftiger jaren. Het was zwarte muziek voor zwarten. Het ontstond uit de blues en de bestaande jazz. De nadruk viel vooral op het ritme. Ray Charles en de zanger big Joe Turner (shake rattle and roll) waren bekende R&B artiesten. De gospel met nadruk op het ritme vormden de grondslag van deze muziek. Voor veel oudere negers was het veranderen van de gospel in blues-achtige muziek een heiligschennis. Deze muziek die erg door blanke jongeren werd gewaardeerd werd wat later Rock and Roll genoemd. Bij dansfeesten dansten de zwarten aan een kant en de blanken aan een andere kant, gescheiden door een touw meestal. Al snel vermengden de feestgangers zich en de politie greep dan in. Dat veroorzaakte vaak toestanden vergelijkbaar met het dansfeest Sunset grooves op het strand van Hoek van Holland op 23 augustus 2009. Daarom werd de streng doorgevoerde segregatie van blank en zwart steeds moeilijker. Deze ongecompliceerde lichamelijke muziek heeft bijgedragen aan de afschaffing van de rassen scheiding. In 1964 werd de Civil Rights act aangenomen en werd de segregatie van blank en zwart verboden.
Het was de zanger James Brown die de muziek nog meer lichamelijk maakte en zo ontstond de soul muziek. Evenals in de gospel bleef het “call and response” gehandhaafd.
