Thursday, April 15, 2010
Links: Bram in oorlogs museum
Rechts: Korporaal Antoine in Afganistan
Een gedicht voor kleinzoon Bram om de rangen in het leger te leren
Zijn neef Antoine is korporaal
In de tijd der patriotten
Moest men worden een soldaat
Zekere Bram moest ook vertrekken
Daarom kreeg hij het te kwaad
Bram vertrok voor lange dagen
Vond de vijand heel erg stroef
Hij kroop achter struik en hagen
Als hij hoorde pief paf poef
Allengs werd hij minder bang
En zelfs het dapperste van allemaal
En vocht als een tijger zonder dralen
En werd daarom korporaal
Hij moest graven schuttersputjes
Met de schop en met de hand
Iedereen was hij te vlug af
Daarom werd hij snel sergeant
naar de kroeg nu met mooie meiden
die hij voelde aan hun tand
Na enig tippen en wat tasten
Werd hij toch nog luitenant
Een dikke rus schoot hem door zijn benen
O wat deed dat vreselijk pijn
Hij kon niet langer meer marcheren
Maar werd evengoed toch kapitein
Hij was geliefd bij zijn soldaten
Want zij zongen allemaal in koor
Dat hij lang nog moge leven
Daarom werd hij toen majoor.
Hij vond dat niet voldoende
En met behulp van tante El
Kon hij snel toen promoveren
Tot de rang van kolonel
Toen het leger terug moest trekken
Ging onzen Bram niet aan den haal
Maar bleef dapper en moedig vechten
Daarom werd hij generaal
Eindelijk weer thuis gekomen
En weer bij moeder aan de hand
Was het met het leger afgelopen
Maar hij bleef wel de commandant.
