Blog dagboek van Jan Goossens

Gisteren zijn Hannie en ik naar het universitair ziekenhuis Radboud in Nijmegen geweest voor controle. De hematoloog (bloedspecialist) was tevreden over het bloedbeeld. De zogenaamde kappa stukjes, die door de plasmacytoom cellen geproduceerd werden tijdens haar ziekte, blijven op hetzelfde niveau en dalen zelfs, en dat betekent dat er geen nieuwe kappa stukjes meer gemaakt worden en dat betekent weer dat er dus geen plamacytoom cellen meer in het lichaam zijn. De ontaarde witte bloedcellen (plasmacytoomcellen) maken evenals normale witte bloedcellen antistoffen, maar dat zijn antistoffen die nergens op slaan en die op den duur zelfs zeer schadelijk worden als de ziekte meer algemeen wordt en dan multipel myeloom of ook wel de ziekte van Kahler genoemd wordt. De hoeveelheid ( de titer) van deze abnormale eiwit stoffen (gammaglobulinen) worden short chain labda en kappa chains genoemd. De kappa chains kunnen in het bloed gemeten worden met behulp van zogenaamde elektroforese. Direct na de bestraling waren er nog 22 mg/L in het bloed. Drie maanden later was de titer gedaald naar 18mg/L en na zes maanden 11,8. Drie maanden geleden waren er nog 12,5 mg/L in het bloed. Dit klein verschil wil niets zeggen en wordt als normaal beschouwd. Verder was haar bloedbeeld normaal. Ze heeft geen bloedarmoede en het bloedbeeld is ook goed. Ze voelt zich verder goed en de bezwaren van de bestraling zijn helemaal verdwenen. De beweeglijkheid van de hals is echter beperkt en dat komt omdat zowel de atlas als de draaier ( de twee hoogste halswervels ) door de plasmacytoom cellen eerder zijn aangetast en ook met de bestraling geleden hebben. Door nieuwe vorming van calcium in de wervels zijn ze wel weer stevig en gezond, maar de gladheid en soepelheid heeft natuurlijk wel wat geleden.

# posted by roodbont @ 11:19 PM