Blog dagboek van Jan Goossens

Grafiek links: toename MRSA bacterie in ziekenhuizen in Ontario, Canada.

In het dagboek is op 12 september beschreven hoe bacteriën resistent worden tegen antibiotica. De bekendste is de zogenaamde MRSA bacterie. Voor de resistentie is een RNA molecuul verantwoordelijk dat door natuurlijke selectie ontstaat. De genen die het molecuul vormen verspringen net zolang tot ze de juiste volgorde hebben om resistentie eigenschappen te krijgen tegen het antibioticum. Bacteriën hebben geen kernen maar het DNA en RNA bestaat uit kleine ringetjes, die plasmiden genoemd worden. Het is al lang bekend dat deze plasmiden of gedeeltes er van gemakkelijk overspringen op ander bacteriën zelfs van andere soorten. Ook is bekend dat er een natuurlijk mechanisme bestaat waarbij er soms twee van de zelfde plasmide stukjes in één bacterie voorkomen. het gevolg is dan dat ze als het ware aan elkaar plakken ( zie het voorbeeld van de speculaas-plank met de speculaas-pop op 12 september). Dit verschijnsel wordt plasmide incompatibility genoemd.

Tijdens de meeting van “the American Chemical Society” in Washington van September van dit jaar werd een nieuwe methode bekend gemaakt, waarbij het mogelijk is om met bepaalde kleine moleculen die tot de glycopeptiden behoren, eenzelfde effect te bewerkstelligen. De glycopeptiden hechten zich aan de plasmiden deeltjes, die de blauwdruk van de resistentie dragen. Het gevolg is dat als de bacteriën zich gaan delen, het betreffende plasmide zich niet kan delen en dus niet aan de volgende generatie kan worden meegegeven. Deze nieuwe generatie bacteriën is daarom weer gevoelig voor het betreffende antibioticum (of antibiotica in het geval van multiresistentie).

230^th American Chemical Association meeting
Washington DC 28 aug—1 sept.

# posted by roodbont @ 9:42 PM