Tuesday, November 08, 2005
Als men vroeger patiënten met suikerziekte met insuline wilde behandelen, dan gebruikte men insuline, die men uit slacht-varkens haalde. Tegenwoordig maakt men dergelijke stoffen, zoals insuline en groeihormoon enz. met behulp van bacteriën.
Men maakt gebruik van zogenaamde restrictie enzymen. Deze restrictie enzymen haalt men uit allerlei verschillende bacteriën. De restrictie enzymen werken zeer specifiek en breken het DNA molecuul op een bepaalde plaats, afhankelijk van de volgorde van de base-paren. (zie blogdagboek 25 augustus). Als men nu, bijvoorbeeld insuline door bacteriën wil laten maken, gebruikt men een bepaald restrictie-enzym dat het gen, dat de blauwdruk voor insuline bevat, uit het DNA molecuul van de mens knipt. Zo zijn er ongeveer 400 verschillende restrictie enzymen. Bacteriën hebben geen kernen, waarin de chromosomen met het DNA zitten, maar het DNA van een bacterie zit in een cirkel-vormig molecuul, dat een plasmide genoemd wordt. Als men nu hetzelfde restrictie enzym bij de bacterie gebruikt, knipt het in de plasmide als het ware het spiegelbeeld van de open geknipte plaats van het humane DNA, waaruit men het gen voor insuline geknipt heeft. Het humane insuline gen zal met behulp van het enzym ligase, gemakkelijk in de open geknipte plaats gaan zitten omdat de uiteinden van het plasmide hetzelfde zijn als de uiteinden van het opengeknipte humane DNA, waaruit het afkomstig is. Men noemt de zo ontstane uiteinden van de plasmide dan ook “sticky ends”. Men heeft nu zo een recombinant plasmide verkregen, dat de blauwdruk draagt van het menselijke insuline. Als men nu wil weten of een en ander gelukt is “plakt” men aan het insuline gen een gen dat de bacterie ongevoelig maakt voor penicilline. Als men de bacterie gaat kweken gebruikt men voedingsbodems waaraan penicilline is toegevoegd. Alleen de penicilline resistente bacteriën zullen groeien, maar dat zijn ook de bacteriën, die het gen van insuline hebben. Als deze bacteriën gaan groeien maken ze het humane insuline, waarvan de blauwdruk immers in hun genetische code, het plasmide is terecht gekomen. Als je hier klikt zie je als je op play klikt de bewegende beelden. Als retrictie enzym is EcoR1, afkomstig van E coli bacterie gebruikt.
