Blog dagboek van Jan Goossens

In het St. Tunnisse dialect maakt men onderscheid tussen mannelijke en vrouwelijke woorden. Enne kel en iën vrommes. ( een man en een vrouw) Het dialect is veel ouder dan het beschaafd Nederlands. Door dat men leerde schrijven heeft men vereenvoudigd en men kon dan meer algemene regels maken. Dat deed men bijvoorbeeld om een woord in het meervoud te zeggen door er en achter te zetten. In het dialect werkt men veel meer met klankverandering.

Bijvoorbeeld:

Enne zok, twië zök / Iën boek, twië buuk / enne stoel, twië stuul / enne bom, twië böm / enne kop, twië köp / iën bank, twië benk / enne knop, twië knöp. / enne top, twië töp

Soms is het nog moeilijker bijvoorbeeld bij het woord knoop dan is het enne knoeëp, twië knuuëp of iën vrommes, un del vrollie.

Ook bij bezittelijke voornaamwoorden kan men zien of het er op volgend woord mannelijk of vrouwelijk is , bijvoorbeeld ons moen en onze vat, mien toffel en miene stoel, mien fiets en mienen auto.