Thursday, September 29, 2005
Een boer, die Pet heette ( Peter) en bij ons in de buurt woonde, stond bekend om zijn driftigheid. Om hem te pesten hadden de kinderen een hondenkeutel voor zijn stoep gelegd. Daar was Pet in getrapt en hij was zo kwaad geworden dat hij toevallig passerende kinderen een flink pak slaag had gegeven. Dit gaf grote opschudding in het dorp en de pastoor zou eens met hem gaan praten. De pastoor zei tegen Pet dat hij niet zo gauw kwaad moest worden. Hij moest eens aan onze lieve Heer denken, die had veel meer geleden en was toch ook niet kwaad geworden. Hier op antwoordde Pet: noemt er zo nog eens enne.
