Sunday, July 03, 2011
alvleesklier problemen.
Enkele trouwe lezers van mijn logboek zullen wel gedacht hebben dat ik deze keer wel erg lang wacht met verhalen te schrijven.
Dat heeft echter een reden. Eind mei kreeg ik problemen met mijn ingewanden. Het leek er op dat ik problemen had met mijn galblaas. Na uitvoerig lichamelijk onderzoek werd ook bloed en urine onderzocht. Bovendien werd echografie gedaan. Deze techniek maakt gebruik van geluidsgolven om structurele veranderingen van bepaald weefsel aan te tonen. Gevonden werd dat een cyste de galgang en de uitgang van de alvleesklier dichtdrukte, met het gevolg dat er geen gal en alvleesklier-sap in de dunne darm kan vloeien. De gal moet daarom door de nieren worden afgescheiden in de urine maar komt deels ook in de huid terecht. Geelzucht (icterus) met jeuk zijn het gevolg.
Vaak worden alvleesklier aandoeningen door kanker veroorzaakt. Omdat de echografie geen duidelijke conclusie gaf, moest verder onderzocht worden. Het kunnen cysten zijn maar ook zogenaamde pseudo-cysten, ontstekingsprocessen enzovoort. daarom werd een CT (computertomografie) scan gemaakt. Hoewel deze vaak duidelijkheid geeft was dit hier niet het geval. Daarom werd een endoscopic retrograde cholangio pancreatography (ERCP) gedaan. In het Nederlands betekent dat naar binnen kijken via de slokdarm en maag naar de gal en alvleesklier uitgang enz. Men gaat dan met een flexible glasvezel slang door slokdarm en maag naar de dunne darm en kan dan van kortbij echografie doen. Bovendien kan men een stukje van de cyste snijden (biopsie) voor verder microscopisch onderzoek. Ook hier was geen kanker weefsel te ontdekken, maar er werden wel ontstekingscellen en wat pus aangetoond. Om een en ander te ontlasten, werden met behulp van de endoscopie slang, buisjes (stents) geplaatst in de galgang en de alvleesklier uitgang. De cyste kan dan niet meer de gezamenlijke uitgang in de twaalfvingerige darm dichtdrukken (zie tekening). Vervolgens kwam ik voor verder onderzoek bij professor van Laarhoven van chirurgie, die eerst Röntgenfoto's maakte. Ook die konden geen kankercellen aantonen. daarna werden MRI's met contrastvloeistof gedaan. Na uitvoerige studie met de röntgenoloog kwam de professor tot de definitieve conclusie dat het een chronisch alvleesklier ontsteking was.
Ik denk dat er nu meer duurzame buisjes geplaatst worden en dat het verder afwachten wordt. We zijn blij dat het geen kanker is en dat is zeer zeldzaam. Voorlopig zijn we dus door het oog van een naald gekropen en we hopen dat die lenigheid nog een tijdje blijft.
