Blog dagboek van Jan Goossens

Ongeveer een jaar geleden kreeg ik problemen met mijn ingewanden. De oorzaak was een alvleesklier cyste die de galgang dichtdrukte. Na uitgebreid onderzoek bleek een chronische ontsteking van de alvleesklier (pancreas) de oorzaak te zijn. Met behulp van een flexibele slang werd via de slokdarm, de maag en het begin van de twaalfvingerige darm een buisje (stent) in de galgang gebracht. De galgang mondt namelijk uit in de twaalfvingerige darm ( duodenum).

De gal kon vanaf dat moment weer in de darm vloeien en het probleem leek daarmee opgelost.

Het kunst-stof buisje raakte echter vrij snel verstopt en daarom werd besloten om een metalen buisje (Wallstent) in de galgang te plaatsen. Een voordeel is dat het metalen buisje duurzamer is maar een nadeel is dat het niet meer verwijderd kan worden, bijvoorbeeld om een nieuw buisje te plaatsen als dat nodig zou zijn. Aanvankelijk wekte alles prima totdat ook het metalen buisje verstopt raakte. Via de flexibele slang werd het buisje dan schoon gemaakt. De verstoppingen volgden elkaar echter steeds vaker achter elkaar op. Op 5 mei 2012 kreeg ik smorgens weer hoge koorts, een teken dat het buisje weer verstopt was. Bacteriën dringen door het buisje naar binnen, komen in het bloed en veroorzaken de hoge koorts (bacteriëmie). Het buisje werd schoon gemaakt maar middags bleek het weer verstopt. Ik kon toen kiezen tussen zo doorgaan of opereren. Zo doorgaan vond ik onmogelijk en ik koos voor opereren ofschoon ik maar half kans had dat het zou lukken, mede omdat de artsen niet konden voorspellen wat ze in de buik zouden aantreffen.

De volgende dag maandag 7 mei werd ik geopereerd. De chirurgen waren tevreden en hadden een “bypass” rechtstreeks van de galgangen uit de lever naar de darmen (jejunum) gemaakt.( zie tekening, de ductus hepaticus sinister is rechtstreeks op de darm aan gesloten ) Het buisje had nu geen functie meer omdat de gal nu niet meer via de gezamenlijke afvoerbuis van lever en alvleesklier hoefde te vloeien maar rechtstreeks van lever naar de darm. De galblaas werd weg genomen maar het buisje liet men zitten, omdat de chirurgen het weg nemen een groter risico vonden dan laten zitten.

Het was een zware operatie die ongeveer twee uur geduurd heeft. Wat de gal-problemen betrof herstelde ik wonderbaarlijk snel. Ik mocht vrijdags al weer naar huis. De secundaire gevolgen van een zware operatie bij iemand van 87 jaren zijn echter veel ernstiger dan ik had verwacht. Zo was niet alleen mijn eetlust volkomen verdwenen maar ik kreeg al braakneigingen als ik alleen maar aan eten dacht. Het gevolg was dat ik 12 kg. aan gewicht verloor. Dat mag natuurlijk niet want dat staat herstel van de operatie in de weg. In overleg met arts en diëtiste neem ik nu drie flesjes astronauten voedsel en eet zoveel dat ik niet aan gewicht verlies. Dat is echter al voldoende om mijn maag van streek te brengen en “gastritis” of maagontsteking is het gevolg. Bovendien heb ik last van spier problemen. Mij hals spieren en rugspieren zijn pijnlijk en dat maakt normaal bewegen moeilijk. Door massage en verwarming probeer ik dat wat te verlichten.

Ik hoop dat een en ander duidelijk maakt waarom ik de laatste tijd geen verhalen op mijn blogboek heb gezet.