Blog dagboek van Jan Goossens

Links: Bram in oorlogs museum
Rechts: Korporaal Antoine in Afganistan

Een gedicht voor kleinzoon Bram om de rangen in het leger te leren

Zijn neef Antoine is korporaal

In de tijd der patriotten

Moest men worden een soldaat

Zekere Bram moest ook vertrekken

Daarom kreeg hij het te kwaad

Bram vertrok voor lange dagen

Vond de vijand heel erg stroef

Hij kroop achter struik en hagen

Als hij hoorde pief paf poef

Allengs werd hij minder bang

En zelfs het dapperste van allemaal

En vocht als een tijger zonder dralen

En werd daarom korporaal

Hij moest graven schuttersputjes

Met de schop en met de hand

Iedereen was hij te vlug af

Daarom werd hij snel sergeant

naar de kroeg nu met mooie meiden

die hij voelde aan hun tand

Na enig tippen en wat tasten

Werd hij toch nog luitenant

Een dikke rus schoot hem door zijn benen

O wat deed dat vreselijk pijn

Hij kon niet langer meer marcheren

Maar werd evengoed toch kapitein

Hij was geliefd bij zijn soldaten

Want zij zongen allemaal in koor

Dat hij lang nog moge leven

Daarom werd hij toen majoor.

Hij vond dat niet voldoende

En met behulp van tante El

Kon hij snel toen promoveren

Tot de rang van kolonel

Toen het leger terug moest trekken

Ging onzen Bram niet aan den haal

Maar bleef dapper en moedig vechten

Daarom werd hij generaal

Eindelijk weer thuis gekomen

En weer bij moeder aan de hand

Was het met het leger afgelopen

Maar hij bleef wel de commandant.

Links: kerk in St. Anthonis
Rechts: Peerke Donders, een bekende missionaris uit Tilburg, die in 1982 door de Paus zalig werd verklaard

Als je vroeger naar de kerk ging op Zondag, kwam er soms een pater die een tijd lang in de missie was geweest. Hij schilderde de armoede die er in Afrika heerste en vertelde dat veel mensen van honger stierven.

Op een keer was er in St. Anthonis een pater die van af de preekstoel luid de ellende in Afrika verkondigde. Hij maande de mensen aan om geld in de schaal te doen, want de opbrengst was voor Afrika bestemd.

In zijn ijver klapte hij in zijn handen en riep: “weet gij wel dat telkens als ik in mijn handen klap er een kind in Afrika sterft”.

Dan scheidt er eens uut mit klappen riep iemand die het niet helemaal begrepen had.