Blog dagboek van Jan Goossens

Vroeger had het wel iets chique als je een wat dikkere buik had. Het was een kwestie van welstand en men noemde het daarom wel een embonpoint wat een verbastering was van het Franse “en bon point” ( over een mooie puntbuik beschikken). Men noemde het ook wel een burgemeestersbuik. De burgemeester van St. Anthonis had ook zo'n buik en in de jaren 30 toen de grote crisis heerste was dat niet verkeerd. Het gemeente huis lag in St. Anthonis vlak tegen de school. Toen de school eens uitging en enkele mensen op hun kinderen stonden te wachten kwam de burgemeester uit het gemeentehuis lopen met de bedoeling thuis te gaan eten en tevens omdat het middag was een oog dicht te knijpen. Meester Verhelst zag de burgemeester tussen de wachtende ouders staan en vroeg aan de burgemeester: verwacht U ook een kind?, waarop de burgemeester antwoordde nee meester ik ben altijd zo dik.

Vroeger tijdens mijn KI tijd ging ik vaak met enkele boeren die verstand hadden van varkens op stap om een of meer beren te kopen. Een van de boeren was erg deskundig en had zelf varkens die door het stamboek hoog gewaardeerd werden. Daar waren de andere mannen jaloers op en de opmerkingen over hem waren bepaald niet vleiend. Hij deugde volgens de anderen niet en belazerde de zaak voortdurend. Toen ik op een bepaald moment mijn voet verstuikte bood de deskundige boer mij zijn wandelstok aan. Een van de andere boeren zei toen tegen mij: Als gij dië wandelstok gebruikt dan diende hem nog wel urst opnieuw in te laten zègenen.